Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Στη μνήμη της Lhasa de Sela

Η Λάσα ντε Σέλα, δεν περίμενε εμένα βέβαια να γράψω κάτι γι' αυτήν. Είχαν γράψει χιλιάδες άλλοι ήδη. Και δεν υπάρχει πια για να μας διαβάσει... Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 37 της χρόνια. Κάπου είχα κρατήσει μια σημείωση γι' αυτήν και άκουγα τα τραγούδια της από το Διαδίκτυο.
Η Lhasa de Sela (επίσημη σελίδα) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 7 Σεπτεμβρίου 1972 από πατέρα Μεξικάνο και αμερικανίδα μητέρα, και πέθανε την Πρωτοχρονιά φέτος, το 2010, στο Μόντρεαλ μετά από μάχη 21 μηνών με τον καρκίνο του μαστού. Ξεκίνησε μάλιστα να τραγουδά σε μια ελληνική καφετέρια στο Σαν Φρανσίσκο, 13 ετών, κάτι που με ενδιαφέρον εντοπίζουν όλοι όσοι γράφουν γι’ αυτήν στη χώρα μας. Με τους γονείς της όταν ήταν παιδί, ήταν νομάδες και μετακινούνταν με ένα ειδικά διαμορφωμένο λεωφορείο ασχολούμενοι με την τέχνη, όταν έφτασε όμως στα 19 χρόνια της εγκαταστάθηκε στο Μόντρεαλ.
Τα τραγούδια της κατατάσσονται σε αυτό που ονομάζουμε έθνικ και world music, αλλά στηρίζονται από τη δική της προσωπικότητα και το ύφος της που κινείται από τα λάτιν ως την τζαζ ή τις ακρώρειες του ροκ και της κάντρι.
Ο πρώτος της δίσκος ήταν το La Llorona, το 1997 ο οποίος κέρδισε και εντυπώσεις και βραβεία κι έφτασε να πουλάει από το πουθενά 700 χιλιάδες αντίτυπα. Η ίδια όμως ακολούθησε εκ νέου τον νομαδικό βίο με περιοδείες στην Ευρώπη με το τσίρκο Pocheros (Cirque Pocheros)
κατέληξε όμως στη Μασσαλία και ασχολήθηκε πάλι γράφοντας μουσική που έφερε τον δεύτερό της δίσκο τον The Living Road, το 2003 με την προσθήκη επιπλέον τραγουδιών στα γαλλικά και τα αγγλικά. Έγινε γνωστή από πολλές συναυλίες τότε σε όλον τον κόσμο (έφτασε και μέχρι τη γειτονική μας Κωνσταντινούπολη) ενώ τραγούδια της ακούστηκαν και στη σειρά Σοπράνος και σε ταινίες. Να ξεχωρίσουμε και τη συνεργασία με τους Tindersticks  στο Sometimes it hurts’ off και στο That living feeling, δείγματα όχι μόνο του ταλέντου της, αλλά και των μουσικών και αισθητικών αναζητήσεών της.
Το τρίτο άλμπουμ και τελευταίο, το πλήρως αγγλόφωνο Lhasa κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2009.
Για τη ζωή της εδώ κι εδώ και μερικά καλά άρθρα στο πάντα ενημερωμένο MIC (εδώ με παραπομπές).